De verzamelnaam voor ‘de kunst van de krijger’ of wat makkelijker: de (Japanse) krijgskunsten. Niet te verwarren met vechtsporten, in Japan doorgaans met het achtervoegsel ‘Do’ aangeduid zoals bij Judo, karate-do, aikido, kendo, kobudo etcetera. Uit stukjes van de Bu Jutsu systemen werden deze gevechtsporten gemaakt, milder qua karakter en toepassingen, sporten met regels en een sportief karakter.
Krijgskunsten daarentegen kennen geen (spel)regels, zij willen onder alle omstandigheden winnen, ‘de tegenstander’ uitschakelen, zo snel, efficiënt en effectief mogelijk. Haar recht van voortbestaan is overleven tegen elke prijs. Dit vergt natuurlijk een aparte instelling, waarna door bijzondere training, doorzettingsvermogen en vastberadenheid karakter en vaardigheden tot het uiterste getraind worden.
De Sportacademie is zeer oud als bakermat voor meerdere (groot-)meesters in diverse krijgskunsten en staat op grote hoogte qua traditie en ervaring maar doceert eveneens vechtsporten, doorgaans als recreatieve sport maar ook als mogelijke opbouw voor de jongeren. Niet iedereen is geschikt voor de krijgskunsten, meerderen zijn geschikt voor de vechtsporten, iedereen heeft het recht om te groeien in een veilige omgeving naar een zelfverzekerd bewustzijn, jong en oud.